Door Jo van Oosterhout
Op mijn rondreis langs de buurthuizen van Noord-Brabant ben ik deze keer in West-Brabant. In Willemstad om precies te zijn. De naam Willemstad wordt voor deze plaats sinds 1584 gehanteerd. Willemstad is een echte gezellige vestingstad, het ligt waar Volkerak en Hollandsdiep elkaar ontmoeten. De stad heeft momenteel ruim 3000 inwoners, verdeeld over een aantal woonkernen.
Ik ben een beetje te vroeg op mijn afspraak bij Stichting Buurthuis Irene. Eenmaal binnen, kom ik midden in een grote bedrijvigheid. Een aantal vrouwen is druk in de weer met breiwol e.d.. De mannen hebben zich teruggetrokken in een aparte biljartkamer en zijn ook intensief bezig met hun spelletje. Uiteindelijk ontdek ik de beheerster die druk bezig is met de voorbereidingen voor een repetitie van het Theaterhuis. Een groep basis scholieren die een theateroptreden komen repeteren.
Maar mijn gesprekspartner rukt zich los uit haar werkzaamheden, de koffie staat klaar en we kunnen beginnen. In een zeer gemoedelijke sfeer. Een klein zwart hondje knabbelt aan mijn schoenveters en in zijn kooi ontwaakt een tamme witte rat, Muis genaamd, uit zijn middagdutje en komt nieuwsgierig kijken wie die herrie maakt.
Al snel zitten we in de problematiek van het dorpshuis. Een veelheid van activiteiten: De senioren zijn iedere dag aanwezig: biljarten, bridge, tafeltennis, gym, handwerken, soos. En dan vergeet ik er waarschijnlijk nog enkelen. Eerdergenoemd Theaterhuis is drie middagen per week actief. Daarnaast zijn er vier groepen Dans en Ballet. Niet te vergeten trainen de leden van “Kungfu” twee avonden per week hun vecht- en verdedigingstechnieken. In de aparte biljartkamer is natuurlijk een biljartvereniging actief.
Opvallend is dat zoveel jeugd gebruik maakt van de accommodatie. De beheerster vertelt dat zij al langere tijd hier speciale aandacht aan geeft. Het is fijn dat dit project zo voorspoedig verloopt.
Naast de vaste activiteiten zijn er ad hoc ook veel verenigingen en clubs die bij tijd en wijle gebruik maken van de ruimtes van het dorpshuis. Daarnaast is er speciale aandacht voor Halloween, Sinterklaas, Kerst, enz.
In zoverre de positieve zaken. Natuurlijk komt er voor de leiding ook in buurthuis Irene een aantal problemen op het pad om alles allemaal vloeiend te laten verlopen. De beheerster is een duizendpoot die het geheel, samen met een handvol vrijwilligers in goede banen leidt. Met veel inzet en passie zorgen zij voor een fijne omgeving voor diverse groepen en individuen. Een grote wens voor de beheerster is dan ook dat er meer vrijwilligers komen die een stukje verantwoordelijkheid mee gaan dragen.
De coronatijd heeft er ook hier flink ingehakt, maar is qua bezoekers aantallen weer helemaal op peil. Momenteel zijn de hoge energielasten een groot probleem. De beheerster is hiermee druk in de weer. Ik ben er van overtuigd dat zij een acceptabele oplossing vindt.
Het kleine hondje slaapt, de witte rat, Muis, trekt zich terug in zijn slaaphuis, tijd om weer te vertrekken.
Ik dank de beheerster en ben er van overtuigd dat Stichting Buurthuis Irene een mooie toekomst in het vooruitzicht heeft.
